Engel

foto Alieke 

Afgelopen week was ik een aantal dagen bij Liesbeth in Neris-les-Bains. Liesbeth heeft achter haar huis een carrière, een kleine steengroeve waaruit, bij de bouw van haar huis, de stenen zijn uitgehouwen waar haar huis van gebouwd is. Het is een mooie plek met een soort grot(je) waarin prima een Mariabeeld past. 

 

Nieuw item

In een klein rommelwinkeltje kocht ik dit 'boodschappending'. Geen idee hoe oud het is maar toen het ooit is aangeschaft werd er in Frankrijk nog niet veel bier gedronken want het staat niet bij de te kopen items.

Nog iets gevatter.

 In Chauffailles viel me deze glasbak op. Toen ik deze foto aan de vriend van de paardenbiefstuk uit een vorige post stuurde met de vraag hoe je in godsnaam een gehandicapte in dat gat moet proppen kreeg ik als antwoord: "Goed aanstampen, dan kan die rolstoel er ook nog wel bij." 

Vaasje

Op een begraafplaats zag ik op een oud verwaarloosd en verlaten graf dit prachtige  hangende bloemenvaasje. Ik moest me beheersen maar heb het laten hangen. Ik mag alleen spullen uit afvalcontainers meenemen.

 

Pony snack

In Belmont bij Plan d'eau, een sport- en recreatieterrein met visvijver, is ook de Pony Snack. 'Zullen we daar een lekker paardenbiefstukje gaan eten?' vroeg een bezoekende vriend.

Oude luiken

Ik heb al eerder over de restauratie van mijn luiken geschreven nl:

https://bellimont.blogspot.com/2012/06/luiken.html

Al heel wat jaren stonden er nieuwe houten frames voor de luiken van de twee ramen op de begane grond te wachten in de garage tot het moment dat ik voldoende tijd, energie en moed had om ze aan te pakken. Deze week, iets minder warm dan de afgelopen weken ben ik, in een opwelling, begonnen om in ieder geval de luiken voor éën raam aan te pakken.

Elk raam bestaat uit 4 luikdelen. Elk deel bestaat uit 30 a 31 stalen lamellen die per lamel vastzitten met 4 dichtgeverfde schroefjes. waarvan ik bij allen de gleuf moet openhakken om ze te kunnen verwijderen, in totaal 30x4x4=480 schroefjes plus nog en nog ongeveer dertig van de scharnieren.

De 120 lamellen moeten geschuurd, 

Gegrond

gemonteerd

geschilderd

en geïnstalleerd.

Blijkt bij het installeren dat ik in het hele proces een fout gemaakt heb en ik twee panelen heb verwisseld. Maar goed, na twee uur gepruts hangt het weer op zijn plaats. Nu nog een keer schuren en aflakken. dat komt komende week wel. Alles bij elkaar anderhalve week werk. En dat voor 1 raam. Ik ben op de helft, nog drie te gaan. Ik zit in dubio, ga ik meteen door met het volgende raam? 

Verwennerij

Bij Gamm Vert vond ik dit reuze bot. Ik dacht Soekie er mee te verwennen. Dagen zou ze lekker knagen dacht ik. Lekker knagen klopte maar na een uur of vier lag ze volgevreten naast een afgekloven stuk bot in de gang. Twee dagen was ze uitgeput en taalde ze niet naar het normale voer. En nu vraag ik me de hele tijd af of dit nou een succes was of niet.

 

Koor

Het koor (foto Rein van deze Zee)

Op vrijdagavond bezoek ik met enkele kennissen uit Belmont en omgeving een bar/restaurant in Cadolon. Afgelopen vrijdag was er ook een gemengd koor van ouderen wat genoot van een maaltijd ter gelegenheid van het afsluiten van het seizoen en tussen de gangen door liedjes zong. Soms werd er al een lied ingezet terwijl nog niet iedereen klaar was met het gerecht. Zo zag ik één van de mannen zingend eten. Wij mochten meezingen en kregen op papier de teksten uitgereikt. Uit volle borst, ik had enkele glazen wijn op en dat hielp om de verlegenheid te overwinnen, zongen we mee met, voor de buitenlanders uit ons gezelschap,  onbekende liederen  en brabbelden teksten zonder er iets van te begrijpen. We hadden een top avond. 

Mobylette treffen

28 juni bezocht ik met vriend Rein een bromfiets treffen in Baugy ongeveer 35 kilometer van Belmont.  99% Mobylettes en Peugeotjes. Ik wilde eigenlijk wel mee rijden maar te heet, te veel gedoe met deze hitte. Dus zag ik er van af. Maar leuk om te zien. Kreeg weer zin in brommerrijden. 

Nou, dat heb ik geweten. 

Op de terugweg van Cadolon waar ik een kennis hielp met het installeren van een mobiele airco hield mijn Mobylette er mee op. Niet meer aan de praat te krijgen. Voor de kenners, geen vonk. Zes kilometer fietsen en hangen aan een andere brommer heuvel op in de hitte. 

Sleutelen

 

Oude grenspalen

Langs de weg naar Chauffailles, op de grens tussen de twee departementen Loire en Saone et Loire staat deze stenen grenspaal. Het onderscheid tussen de twee departementen is ook door de een verschil in lettertype duidelijk gemaakt. Er staat er ook één langs de weg naar Cadolon.

 

1914-1918

 

Zaterdag kocht ik bij Emaus deze foto, herinnering, eerbetoon. Er staat geen naam of datum op maar ik vermoed dat de afgebeelde soldaat is omgekomen tijdens de eerste wereldoorlog, La Grande Guerre zoals Frankrijk het noemt, waar de monumenten met de lange rijen met namen van omgekomen soldaten in elk Frans  dorp naar verwijzen. Tientallen jaren hing deze plaat van de zoon, broer, oom, neef aan de muur van verdrietige rouwende familieleden totdat ook zij allemaal overleden waren, niemand zich meer de soldaat herinnerde of zelfs enige bijzonderheid over deze man kon benoemen en de plaat bij de kringloop belandde. 

Wat sommige mensen hebben met boeken, ze niet weg kunnen gooien, heb ik met foto's van mensen. Als je kop bij de kringloopwinkel ligt, in Frankrijk de Emaus, ben je echt vergeten, 'afgedankt'. Als ze van goede technische kwaliteit zijn, dat dan weer wel, koop ik ze en breng ze opnieuw tot leven in mijn huis.

Bessen

Ik heb gisteren de laatste bessenjam/saus, bij mij blijft de jam altijd vloeibaar, opgemaakt. Vanmorgen vroeg voor de verwachte hitte snel de twee struiken leeg getrokken en meer dan twee kilo geoogst.  Zeven potten voor de voorraad. Morgen misschien de kruisbessen.

Bankje

In mijn tuin stond een bankje waarvan de latten in de loop van de jaren zo vergaan waren dat er op zitten geen optie meer was. Ik besloot hem op te lappen. Thuis in Nederland maakte en schilderde ik nieuwe latten om ze hier weer met slotbouten te monteren. Mooi klusje tijdens al weer de tweede hittegolf van dit jaar in mijn nieuwe werkplaatsje.

 

Sainte Anne

Belmont huisvest verzorgings- annex verpleeghuis Sainte Anne waar de hoogbejaarden uit het Canton, die ondanks de prima thuiszorg, niet meer thuis kunnen wonen hun laatste dagen slijten. Hans, mijn trouwe bezoeker, kan door hele ernstige COPD veroorzaakt door een leven lang roken alleen nog stil zitten zonder ernstig benauwd te raken. Om niet helemaal dicht te groeien schuifelt hij met zijn rollator kleine stukjes door het dorp. Op en neer naar de bakker, ongeveer tweehonderd meter, kan zo maar anderhalf uur duren. Hij is zo traag al een paar keer onderweg door mensen aangesproken of het wel gaat, of hij niet toevallig een verdwaalde bewoner van Sainte Anne is. Gisteren werd hij door een passerende onbekende dorpsbewoner aangesproken of het wel ging met hem en de vraag waar hij verbleef. Hans legde hem, hijgend en piepend, uit dat hij verbleef in het huis tegenover Yvette. De man vervolgde zijn weg. Een kwartier later, terugkerend van de bakker vond hij Hans in het zelfde straatje een klein stukje verder dan bij de eerste ontmoeting. Zonder iets te vragen trok hij het shirt van Hans in de nek wat naar buiten om te kijken of er in de binnenkant geen naamlabel aanwezig was als bewijs dat deze hoogbejaarde schuifelaar toch echt een weggelopen psychogeriatrische Saint Anne bewoner was. In verwarring omdat hij niks aan trof mompelde hij een excuus en maakte zich uit de voeten. 

Het is nu wachten op het moment dat Hans ongevraagd in een auto wordt geduwd en bij de receptie van het bejaardenhuis naar binnen wordt geschoven.

Bijenvolk

Gisteren hoorde ik in de boomgaard toen ook een halfdode oude appelboom aan het snoeien was een enorm gezoem alsof er duizenden drones overvlogen. Het was een gigantische wolk bijen die uiteindelijk landen in een perenboom. De overbuurvrouw wist me te vertellen dat een eindje verder in de straat een man woont die bijenvolken heeft. Hij is gekomen om te proberen het volk in een korf te krijgen. Uiteindelijk is het niet gelukt om de koningin in de korf te krijgen want na een poosje, de imker was naar huis om later weer terug te keren,  hing het volk weer in de boom. Voordat hij weer terug was vertrok het volk met eenzelfde indrukwekkend gezoem als ze gekomen was. Binnen dertig seconden was het hele volk weg op zoek naar een ander plek.

Kersen

in mijn boomgaard heb ik vier kersenbomen. In de 18 jaar dat ik het huis heb hebben de bomen slechts 1 keer in 2022 mooie lekkere kersen gegeven. Andere jaren worden de bomen, de bladeren en de kersen getroffen door een ziekte. Geen idee wat voor ziekte. Het lijkt alsof de bomen dood gaan, ze laten de onvolgroeide kersjes vallen, de bladeren verschrompelen en vallen van de boom. En in het voorjaar lopen de bomen prachtig uit, vol in bloesem en kleine kersjes en begint de ellende weer van voren af aan. Bij Liesbeth werden we uitgenodigd om bij haar buren kersen te plukken. In die regio geen kersenziekte. Ik kreeg een hele hoeveelheid mee, at me ongans en vandaag verwerkte ik de rest tot kersenjam en clafoutis. Toen was er nog voldoende over om de diepvries te vullen.

 

Vlinder

 Weinig vlinders dit jaar tot nu toe maar bij Liesbeth zat deze op een schoen.

Aardbeien

Ik ben een aantal dagen bij Liesbeth. Zij heeft een bed met aardbeien waar we dagelijks schalen vol uit plukken en eten.  Van haar heb ik de aardbeienplanten gekregen die in mijn moestuintje staan en volgend jaar ook zo'n fantastische oogst moeten gaan geven.

Vluchtelingen uit de Loraine

Vandaag wandelde ik langs het Momument du Mort op het plein bij de bakker en viel mijn oog op een nieuw aangebrachte dankplaquette van mensen uit Elzas en Loraine die, uit hun huizen verjaagd  tijdens het begin van de tweede wereldoorlog door de oprukkende Duitse troepen, onderdak vonden in Belmont. In een eerdere post (zie link hieronder) schreef ik al dat ik het vermoedde had dat de voor mijn huis gefotografeerde mensen, die ik terug vond in de fotoalbum van Yvette de buurvrouw, vluchtelingen uit de Loraine waren. Dat klopt dus. 

Overigens staat op de plaquette dat deze wordt aangeboden door de vluchtelingen zelf. Ik weet het ik ben een zeikerd maar ik ben benieuwd hoeveel van de vluchtelingen nog in leven zijn in 2024/2025 met herinneringen  aan hun vlucht. Maar het gebaar van zowel de bevolking van Belmont als de dank van de vluchtelingen of nabestaanden is mooi.

https://bellimont.blogspot.com/2010/02/geschiedenis-2.html

Oosterse Bernagie

Twee jaar geleden kreeg ik van mijn broer een paar stekken van deze bodembedekker. Hij doet het fantastisch op schaduwplekken en heeft gigantische bladeren tot wel vijftig centimeter. In het voorjaar bloeit hij met kleine paarsblauwe bloemen.

 

Mijn eerste aardbeien!!!!!

 

Irissen in bloei

 

De buanderie vervolg

De lelijke achterwand, voorheen de muur van de schuur heb ik voorzien van latten met daar tussen isolatie en afgewerkt met OSB. Misschien ga ik ooit nog iets anders tegen die muur maken omdat ik OSB niet heel mooi vind maar voorlopig laat ik het zo. Het is een beetje opgeleukt met het Berini ei. Ben heel blij met mijn grote stellingkast waarin ik al mijn gereedschap overzichtelijk bij elkaar heb en natuurlijk mijn nieuwe werkbank. Ik wil nog wat doen met de verlichting en plankjes maken boven de werkbank voor schroeven en dergelijke maar dat heeft geen haast.

Van niets iets maken

Mijn vader, dit jaar zou hij honderd zijn geworden als hij niet acht jaar geleden was overleden, liet  het financieel runnen van het gezin over aan mijn moeder. Toen zijn loon nog wekelijks in een bruin loonzakje op vrijdag door zijn werkgever, de plaatselijke melkfabriek, werd uitgereikt gaf hij dat ongeopend aan haar. Hij gaf, tot hij stopte met roken rond zijn vijfenveertigste alleen geld uit aan een pakje shag en aan benzine voor de auto. Toen ook de auto de deur uit ging omdat hij een gevaar op de weg was geworden en mijn moeder weigerde nog langer naast hem plaats te nemen in zijn Daf gaf hij helemaal geen geld meer uit. Hij was een meester in hergebruik van materialen en om van niets iets te maken. Als hij met een projectje begon keek hij in zijn rommelige oude schuurtje of er in de wanordelijke zooi van bewaarde rommel niet iets was wat hij voor het doel wat hij voor ogen had kon gebruiken. Oude roestige spijkers sloeg hij weer recht, van stukken taai leer maakte hij scharnieren voor een hekje. Dat van niets iets maken en spullen bewaren voor je weet maar nooit hebben mijn boers en ik in onze genen van mijn vader meegekregen. Zo spartaans als mijn vader dat we oude spijkers recht slaan om ze opnieuw te gebruiken zijn we nog net niet maar we zien hergebruik mogelijkheden in veel dingen. 

Zo koop ik bij Emaus regelmatig de planken, voor 1 euro per stuk, die ooit dienden als zijkanten van bedden. Vaak van massief beuken of eiken en éénmeternegentig lang. Ik maak er neuten van voor de deurposten en nu ik besloten heb een werkbank in de uitgebreide buanderie te plaatsen heb ik het werkblad gemaakt van op maat gezaagde en aan elkaar gelijmde bedzijkanten.