Corona 2

Thuis in Nederland werd het hele leven beheerst door het virus. Op tv en in de kranten ging het nergens anders over. De ziekenhuizen lagen vol besmette mensen, ik deed thuis vanachter mijn computer mijn werk. Naast de zorgen die er waren, de angst om besmet te raken en het afstand houden, was er ook veel humor online. Plaatjes en filmpjes via Facebook en Instagram die voor even lucht gaven aan alle spanning. Op Instagram zag ik #tussenkunstenquarantaine, een initiatief van een Nederlandse vrouw. Opdracht: maak met enkele attributen die je aan treft in je thuisquarantaine een kunstwerk na. Maak daarvan een foto en plaats het naast een afbeelding van het origineel. Het werd binnen korte tijd heel erg populair in Nederland en al snel in de rest van de wereld. Heel veel mensen maakten prachtige vaak grappige thuiskunstwerken. Dat wilde ik ook. Ik kwam uit bij de foto van Jacques Henri Lartique de franse fotograaf die een prachtige foto's maakte gedurende de jaren twintig tot zestig van de vorige eeuw. Zijn dame op toilet hangt in mijn huis in Belmont. Hoopte, zie eerdere post, dat het een echte foto was maar bij Kunst en Kitsch wist men me te vertellen dat mijn bezit slechts drukwerk was. Ik ben een avond druk geweest om de scene na te bouwen en maakte met de zelfontspanner eindeloos foto's tot ik tevreden was op het resultaat. Een avond afgeleid van Corona ellende.

Corona 1

Geschreven Attestation voor de boodschappen

In maart was ik, nog net voor de grenzen sloten vanwege het virus wat de wereld in zijn greep kreeg, voor een week met Hans en Wicher in Belmont. We wilden op wintersport naar Oostenrijk maar de avond voor vertrek werden de skipistes gesloten en gingen de grenzen dicht. Binnen tien minuten pasten we de reisplannen aan en de volgende ochtend vertrokken we met het campertje van Hans naar Belmont.

We maakten daar mee dat alles op slot ging op de bakker en de supermarkt na en we met een geschreven Attestation, bij gebrek aan printer, de deur uit gingen om boodschappen te doen. 

Even waren we bang, België sloot de grenzen, dat we het land niet meer verlaten konden. Maar met de gedachte: "Ze zullen ons als buitenlanders liever kwijt zijn als rijk.' vertrokken we vrijdag 20 maart terug naar Nederland. 

Het was raar om weg te gaan. We wisten nog niet zo veel over het virus. Zou het ons ook treffen, zouden we nog terug komen, en wanneer dan? Voor de zekerheid sloot ik het water af en liet de leidingen leeglopen, iets wat ik altijd doe voor de wintermaanden. Misschien zouden we dit jaar Belmont niet meer zien.

Het was bijzonder stil op de wegen. Slechts een enkele enorme caravan en campers met kleine personenauto's als aanhangers bestuurd door senioren vergezelden ons op weg naar huis als mensen op de vlucht voor naderend onheil. Bejaarden die overwinterden aan de Spaanse Costa's en die nu naar huis gingen omdat ook in Spanje alles gesloten leek het ons. We hebben in Frankrijk en België geen agent gezien en kwamen veilig weer terug in Nederland waar Corona in een week tijd de samenleving op de kop had gezet.