dinsdag 6 maart 2012

Water


De pomp in de cave

In de cave (bijkeuken) hangt een oude waterpomp. Die zal wel uit de beginperiode van het huis, rond 1910 zijn. Hoe lang je ook zwengelt, water komt er niet uit. Misschien heeft deze pomp al meer dan vijftig jaar niet meer gewerkt.
"Het zou toch mooi zijn als hij het weer deed." zei mijn broertje. Een jongere broer blijft altijd een broertje ook al is hij de vijftig al lang gepasseerd. Hij sloopte het ding van de muur om hem weer thuis in Brabant eens rustig te bestuderen.
Na een week belde hij. "Hij doet het, kom maar kijken."
En inderdaad, toen ik hem later bezocht, werkte de pomp met een slang in een emmer water weer. "Of hij het ook doet in Frankrijk is maar de vraag. Want hoe zit het met de put waar het water vandaan moet komen?"
"Geen idee," zei ik. "De, volgens mij loden pijp gaat het beton in en verder weet ik het ook niet."
Later, weer in Belmont de pomp aangesloten, eindeloos gezwengeld tot ik er een lamme arm van kreeg, geen druppel.
"Hij doet het niet, jammer." liet ik mijn broertje telefonisch weten.
"Ja, jammer." vond ook mijn broertje.
Ik legde het weer naast me neer. Ik heb tenslotte water via de waterleiding.

Toen ik weer naar Frankrijk afreisde in de winter van 2010 kwam mijn broertje met een elektrische waterpomp. "Probeer het hier eens mee, er moet toch water komen."
Zonder al te veel vertrouwen nam ik de pomp van hem over en op een rustige winterdag besloot ik de proef op de som te nemen en de pomp aan te sluiten.
Hij pompte prachtig maar ook na tien minuten pompen, geen water. Ook niet als ik er boven water ingooide. Eindeloos telefonisch overleg met Brabant. Probeer het eens zus, doe eens zo. Mijn broertje wilde ver weg niet opgeven.
Uiteindelijk heb ik alles weer gedemonteerd. Maar ja, het zat me toch niet lekker en de volgende dag besloot ik nog een allerlaatste poging. Eerst de waterslang een tijdje laten lopen in de pijp en daarna de pomp weer aansluiten en nog eenmaal proberen. Raar was dat het water niet weg liep als ik de kraan open draaide. Na een tiental seconden kwam het water er aan de bovenkant uitgelopen. De slang kon ik ook niet echt ver de pijp in duwen. Totdat in een keer het water wel weg liep, alsof er een afsluiting van vuil, leem verdween. Hoe lang ik de kraan ook liet lopen, het water verdween in de diepte. Ik sloot de pomp weer aan, goot een beetje water bovenin en schakelde de stroom aan. Niks. Ik besloot de pomp een tijd te laten draaien, onderwijl koffie te drinken. Regelmatig wierp ik een blik om de hoek. Veel gezoem, wel luchtbellen, geen water.
Totdat opeens...........water. Prachtig helder mooi en smakelijk water.


Water!!!!

Appel enten



Boomgaard

In de boomgaard van mijn Franse huis bevinden zich hele oude fruitbomen waarvan er een aantal op sterven na dood zijn. Bij de overname van het huis en de tuin was de boomgaard verwaarloosd en de bomen al heel erg lang niet meer gesnoeid. De eerste winter heb ik hele oude appel- en perenbomen, op hoop van zegen, gesnoeid. De jaren die volgden heb ik de diverse appel en perensoorten proberen te onderscheiden in: lekker om uit de hand te eten, geschikt voor de moes of het sap, nergens goed voor. De peren zijn alleen geschikt om eau de vie van te maken wat Maurice de buurman dan ook met veel plezier doet. En dan die appels. Geen enkel herkenbaar ras maar dat wil niet zo veel zeggen, ik ben een appelleek. Een aantal zomers en in de herfst heb ik rijpe en onrijpe appels geproefd en beoordeeld.
In een van de armetierige boompjes met in de stam een enorme zwam hangen ieder jaar grote appels. Al in augustus prachtig rood maar niet te eten. Zuur, hard. Ook in de herfst blijven de appels hangen maar de smaak wordt er niet beter van. Eigenlijk had ik al besloten dat de boom gerooid kon worden totdat ik twee jaar geleden midden november in Belmont was en er nog steeds rode appels aan het boompje hingen. Ik plukte er een, nam een hap en........ heerlijk. Heel sappig, zoetzuur. Een prachtige appel die ook nog ongevoelig is voor wormen en lang bewaard kan blijven. Deze onbekende appelsoort wilde ik wel behouden maar het boompje is geen lang leven meer beschoren.

De rode appels.

Ik begon me te verdiepen in het vermeerderen van fruitbomen, appels. Ontdekte dat opkweken uit pitten niet werkt, dat vermeerderen geschiedt via enten. Vooruit dan maar, enten.
Probeerde me in te schrijven voor een entcursus maar volgens mijn oudste broer is dat onzin. Enten kan iedereen. "Moet je kijken hoeveel van dezelfde pruimenbomen ik heb! Ik wilde ook pruimen vermeerderen en dacht dat vast het merendeel van de enten het niet overleven zou en daarom maakte ik er een stuk of tien. Allemaal aangeslagen!"
Bij een gespecialiseerde kweker kocht voor 1 euro per stuk vijf onderstammen en plantte die in het najaar van 2010. Omdat ik niet precies kon beoordelen wanneer het nu een gewenst entmoment zou zijn heb ik tussen februari en eind maart 2011 de boompjes geent. En toen afwachten. Zouden ze aan slaan? Zag ik knopjes?
Toen ik eind april Frankrijk verliet leken er zich knoppen te vormen. Ik wist het pas zeker toen ik die zomer terugkeerde en alle vijf de enten keurig zijn uitgelopen.
En hoe lang zou het nu duren voordat er appels aan komen????


Enten

Beetje knoeiwerk

Knoppen?

Aug. 2010 Blaadjes!!


maandag 5 maart 2012

Gevonden dia's 2

Poseren met de auto is van alle tijden.











Zicht op Belmont 1

Frelon

Wespen haat ik. Ik weet dat het een beetje kinderachtig is maar als er wespen in de buurt zijn word ik altijd zenuwachtig en moordlustig. Dat had ik al als kind. Ik voerde wespen aan de kruisspin. Ondertussen weet ik dat wespen nuttige beesten zijn en is mijn aversie in een ander daglicht komen te staan maar toch, ze moeten niet in mijn buurt komen.
Je zult begrijpen dat ik niet blij was toen ik hoorde dat er een soort wesp bestaat die vele malen indrukwekkender is dan een gewone wesp, de Frelon. Voor het eerst maakte ik kennis met dat gevaarte in mijn Franse huis. Op een mooie zomeravond kwam er een de keuken ingevlogen. Ik maakte dat ik weg kwam toen hij met een hoop, woedend kabaal probeerde via de gesloten ramen weer naar buiten te vliegen.
De volgende ochtend lag hij dood op de vensterbank en was dat een mooi moment om hem nader te bestuderen, fotograferen. Wat een indrukwekkende reus. Daar wil je niet door gestoken worden.
In Nederland schijnen ze ook voor te komen. Hier heten ze Hoornaar.

Frelon en gewone wesp

zondag 4 maart 2012

Klussen 4

Na het provisorisch vernieuwen van de elektrische bedrading in het pand en het aanleggen van elektra naar de schuur en de garage besloot ik me te wagen aan het herstellen, opknappen van een kamer. Mijn huis heeft 5 kamers, twee beneden, twee op de eerste etage en een kamer op zolder. De keuze viel op een kamer op de eerste etage, een van de slechtste. Met veel kapot stucwerk, lelijk en kapot behang. Dit zou mijn eerste stukklus worden. Ik had me ingelezen en gebruiksaanwijzingen van internet gehaald en uitgeprint. Met een aantal zakken Knauf vanuit Nederland omdat ik als echte beginner niet durfde te beginnen met franse producten zonder goede instructies. Maar eerst strippen, fresen, nieuwe elektra trekken.


Eerst het behang er af

Achter het behang

De barsten in het plafond

De eerste streken voorstrijkmiddel

Zonder de omlijsting


Gaten in het plafond



Rond de deuren en ramen

Scheur

Wicher meet de plekken voor het elektra

Even uitblazen tijdens het fresen van de elektrasleuven

Wicher trekt elektradraden

Een dradenpuzzel

In de voorstrijk


Plafond herstellen








De gaten en de scheuren dichten

De eerste keer stuken

Na het stuken wit afwerken

Het plafond weer heel

Het roset wit soppen