Alpinopet

Hans kocht bij Emmaus een alpinopet. Echt vaak zie ik ze niet meer gedragen worden. Al heel lang geen Fransmens meer tegengekomen in een verschoten Bugattibleu salopette, een alpino scheef op het hoofd en natuurlijk een stokbrood met daaromheen een stukje papier om de kleding te beschermen onder de arm. De petten zijn nog te koop en niet alleen bij Emmaus, gewoon nieuw in de winkel. Ook deze Pedrito met de prachtige afbeelding aan de binnenkant. En hij staat ons best aardig, al is het hoofd van Tommie te groot en ziet Hans er het beste uit.

Naakte dames 10

Ook in Coronatijd, in Belmont zou je het bijna vergeten, ga ik naar Emmaus, mijn wekelijkse uitje. Gemondkapt vond ik er weer een naakte dame. Terugkijkend zag ik dat dit exemplaar al in de collectie aanwezig is. Maar het maakt de foto niet minder mooi.

Engeltjes

'Wat doe je dan met de engeltjes?' wordt me regelmatig gevraagd als ik vertel over de verbouwing van de badkamer, uit weid over voorzetwanden, isolatie en gipsplaten. Op het bladderende stucwerk sieren twee, door de dochter van de vorige eigenares geschilderde, engeltjes een badkamermuur. De engeltjes zijn eigenlijk het enige aantrekkelijke in die ruimte. Tja, wat moet ik met de engeltjes? Ik kan ze er niet afhalen en ze verdwijnen, dat staat vast, achter de voorzetwand. Ik heb ze gefotografeerd en kan ze printen, inlijsten en terughangen als ik ze heel erg ga missen.

Fetisj

Hans heeft een beetje vreemde hobby, meer een fetish. Hij is dol op glimmende kleding en de laatste jaren vooral op Adidas sportkleding. Dagenlang speurt hij op schimmige sites naar shirts, broekjes, jasjes. Om hem een plezier te doen doe ik een keer mee.

Urntjeswesp

Achter een plint in de badkamer trof ik een mooie rij nestjes aan van ongeveer 2 cm groot, keurig op een rij. Bij navraag bleek dit gemaakt door de urntjeswesp, een spinnendoder, een guêpe maçonne, de metselwesp. En nou herinner ik me dat ik ooit in de zomer regelmatig zo'n wesp heb aangetroffen daar.

Over de heg

Maurice heeft een moestuin. Regelmatig biedt hij me courgettes, sperciebonen, tomaten, pepers en aubergines over de heg aan. In voorgaande jaren kreeg ik ook altijd eieren van zijn 4 kippen maar er zijn nog maar twee bejaarde kippen over die af en toe een ei leggen wat te weinig is om de Hollandse buurman blij mee te maken. Dit jaar kwamen de producten in een speciaal mandje. Ik stuur druiven en appels, het geheel opgeleukt met een bloem, terug.

Perensap

Het was een best perenjaar en mijn oude boompjes hingen vol. Maurice is gestopt met het maken van Eau de Vie van mijn peren, hij wordt te oud en heeft in zijn kelder voldoende Eau de Vie om nog jaren flessen uit te delen. Zelf drinkt hij het niet. Mijn peren zijn niet geschikt als handpeer, slechts lekker voor sap, Eau de Vie of ik zou het niet weten perencider? Ik deed een poging om sap te maken in de sapextractor. Het schoot niet echt op. Na lang op het vuur had ik net voldoende voor een liter sap. Lekker dat zeker maar ik was niet eens gemotiveerd om die fles op de foto te zetten.

Badkamer 4

Om het nieuwe elektra weg te kunnen werken en om te kunnen isoleren heb ik besloten om het drieeneenhalvemeter hoge plafond een centimeter of dertig te laten zakken. Samen met vriend Tommy die mij hielp bij het waterpas bevestigen van de balken aan de muren, maakte ik een verlaagd plafond. Volgende vakantie ga ik weer verder: gat in de muur voor afzuiging, voorzetwand maken, isolatie aanbrengen, gipsplaten plaatsten etc. Voorlopig is het nog niet klaar.

BadKamer 3

Ooit, en dit heb ik uit verhalen, toen buren die nu aan de andere kant van de straat een tijdlang de bovenverdieping van het huis huurden, was de badkamer een keukentje. Achter mijn douchecabine bevonden zich nog de bruine tegels, boven de plek waar toen het fornuis moet hebben gestaan. In de muur boven de tegels, achter het behang, zaten twee ronde roestige metalen afdekdeksens in de schoorsteenmuur, de rookgasafvoer die uit de keuken komt. Boven de tegels zaten scheuren in het stucwerk en naar ik verwachtte ook in de gestapelde terracotta schoorsteenblokken. Ik verwijderde de metalen afvoeren, hakte stucwerk weg, sleep de ronde gaten recht zodat ik stenen kon inmetselen en voor het hechten van cement reinigde ik de schoorsteenblokken. Daarna metselde ik stenen in de gaten en bezette de schoorsteen met cement.

Badkamer 2

Een nieuwe badkamer betekent ook nieuwe waterleidingen, nieuwe douchecabine, een toilet, en nieuwe afvoeren aansluiten op het riool. Nou heb ik twee bijzonder handige broers die alles maken kunnen wat hun ogen zien, die hun hele werkzame leven actief waren met bouwactiviteiten. Mijn oudste broer was docent gas- en watertechniek. Ik vroeg ze om mij te helpen met het leidingwerk, het hangen van de boiler, de afvoeren en gelukkig wilden ze dat wel doen. Ze kwamen met een auto vol gereedschap en in vier dagen tijd hebben ze heel veel werk verzet. Misschien was ik er in mijn eentje ook wel uitgekomen maar zo snel en professioneel als zij dit 'klusje' klaarden was mij echt niet gelukt.

Badkamer 1

Mijn badkamer was tot september nog in de dezelfde staat als op het moment dat ik het huis in 2007 kocht. Ik kon er douchen in een aftandse te kleine cabine, onder een miezerig straaltje met water uit een keuken geiser. Er was een bidet welke ik gebruikte om 's nachts op te plassen, een wastafel voor tanden poetsen en scheren. Naast de cabine stond een gaskachel om in de wintermaanden het douchen heel iets aangenamer te maken want het was met regelmaat in de badkamer niet warmer dan drie graden celsius. Omdat de cabine lekte en ik toch langzaam wat meer luxe wenste stond een nieuwe badkamer al wat langer op het wensenlijstje. Omdat het wel een paar jaar kan duren voordat de nieuwe badkamer te gebruiken is had ik het plan om een tijdelijke douchecabine en de wasmachine in de bijkeuken, wij noemen het de cave, te plaatsen.

                                                        De uiteindelijke tijdelijke doucheruimte

Druivengelei

Dit jaar waren er weer heel veel lekker druiven. Ook al bracht ik regelmatig mandjes met druiven naar de buren, at ik mijn buik rond, er kwam geen eind aan. Uit een oud jamboek haalde ik een recept voor duivengelei. Lekker maar mijn gelei was uiteindelijk saus. Op de éém of andere manier lukt het me niet, ik heb het ook vaak met jam, om de substantie een beetje stijf te krijgen.

Foto

Bij Emmaus vond ik een foto die mooi paste boven het dressoir in mijn huis. Vanwege de brede scheiding van meneer en de vrolijke blikken denken sommige mensen dat het familieleden van me zijn.

Crisiskoken

Hans nam het boekje Crisiskoken (crisiskolen.nl) mee naar Belmont. Het boekje (onbeperkt lekker eten voor een beperkt budget) is verschenen tijdens de eerste periode van de Coronacrisis en is uitgegroeid tot een hit. Naast de lekkere recepten gaat tweeeneenhalve euro van de prijs naar de voedselbank. Genoeg reclame.

We kookten tijdens ons verblijf diverse verrassend lekkere maaltijden uit het boekje.

Clafoutis Dede

Omdat we zo veel kersen hadden gaven we ze ook aan de buren. Dede, vrouw van Maurice kwam de dag nadat ze de kersen gekregen had met een groot stuk taart. Clafoutis, vertelde ze me. Omdat het zo lekker was vroeg ik aan haar het recept. Zo veel Clafoutis gegeten dat ik er voorlopig wel klaar mee ben maar voor wie wil:

Ingrediënten:

800 gram kersen

120 gram bloem

100 gram suiker

2 eieren

250 ml melk

Boter om bakblik in te vetten

Snufje zout

(Eventueel vanillesuiker, eetlepel kirsch

Bereiding:

Oven voorverwarmen 160/180 graden. 

Bloem, eieren, suiker en zout met garde tot een smeuïge brei roeren en dan melk in kleine beetjes er door heen om te voorkomen dat er klonten ontstaan.

Bakblik invetten, Kersen op de bodem leggen, beslag er over gieten. Ongeveer een half uur op matige temperatuur in de oven totdat het goudbruin is.

Kersen

Ik heb enkele kersenbomen in mijn boomgaard. Twee bomen staan naast de entree en twee bomen in de boomgaard. De buren, die zicht hebben op de entree van mijn huis, wezen mij bij aankomst in Belmont met een lach op de kaalgevreten bomen. Kraaiachtigen waarvan een koppel hun nest had onder mijn dak, ik had die ruimte, om duiven te voorkomen daar hun nets te bouwen, volgepropt met kippengaas maar dat was er door de kraaien uit getrokken, hadden een week eerder in twee dagen mijn kersenbomen geplunderd. Tot mijn verrassing hing één van de twee bomen in de boomgaard vol met zoete dikke rode kersen. Heel bijzonder want ik heb in de dertien jaar dat ik het huis bezit nooit één kers aan die boom gezien en ook Maurice, had in al die jaren dat de boom er staat en dat moeten tientallen jaren zijn, nooit een kers aan die boom gezien. Ik plukte emmers vol, deelde uit aan de buren, weckte potten vol en maakte met een recept wat ik kreeg van Dede, de vrouw van Maurice, zo vaak Clafoutis wat we aten als ontbijt lunch en tussendoortje dat het me de op het laatst de strot uit kwam. 

Einde Lockdown

Er was een nieuwe reis naar Belmont gepland voor begin juni maar vanwege de door Corona gesloten grenzen heb ik, in overleg met mijn baas,  de reis een week uitgesteld. Op 19 juni met Hans uit Groningen, herstellend van een gebroken heup, leasehond Nora en voldoende mondkapjes afgereisd naar het zuiden. 

Het gras in de tuin en boomgaard heeft nog nooit zo hoog gestaan. 

Het kostte me heel wat zweet om het weer kort te krijgen. Eerst met de bosmaaier aan de slag en later met de grasmaaier. 

Van al dat gras maakte ik een ouderwetse hooimijt

Bij vertrek lag het er weer prachtig bij.

Corona 2

Thuis in Nederland werd het hele leven beheerst door het virus. Op tv en in de kranten ging het nergens anders over. De ziekenhuizen lagen vol besmette mensen, ik deed thuis vanachter mijn computer mijn werk. Naast de zorgen die er waren, de angst om besmet te raken en het afstand houden, was er ook veel humor online. Plaatjes en filmpjes via Facebook en Instagram die voor even lucht gaven aan alle spanning. Op Instagram zag ik #tussenkunstenquarantaine, een initiatief van een Nederlandse vrouw. Opdracht: maak met enkele attributen die je aan treft in je thuisquarantaine een kunstwerk na. Maak daarvan een foto en plaats het naast een afbeelding van het origineel. Het werd binnen korte tijd heel erg populair in Nederland en al snel in de rest van de wereld. Heel veel mensen maakten prachtige vaak grappige thuiskunstwerken. Dat wilde ik ook. Ik kwam uit bij de foto van Jacques Henri Lartique de franse fotograaf die een prachtige foto's maakte gedurende de jaren twintig tot zestig van de vorige eeuw. Zijn dame op toilet hangt in mijn huis in Belmont. Hoopte, zie eerdere post, dat het een echte foto was maar bij Kunst en Kitsch wist men me te vertellen dat mijn bezit slechts drukwerk was. Ik ben een avond druk geweest om de scene na te bouwen en maakte met de zelfontspanner eindeloos foto's tot ik tevreden was op het resultaat. Een avond afgeleid van Corona ellende.

Corona 1

Geschreven Attestation voor de boodschappen

In maart was ik, nog net voor de grenzen sloten vanwege het virus wat de wereld in zijn greep kreeg, voor een week met Hans en Wicher in Belmont. We wilden op wintersport naar Oostenrijk maar de avond voor vertrek werden de skipistes gesloten en gingen de grenzen dicht. Binnen tien minuten pasten we de reisplannen aan en de volgende ochtend vertrokken we met het campertje van Hans naar Belmont.

We maakten daar mee dat alles op slot ging op de bakker en de supermarkt na en we met een geschreven Attestation, bij gebrek aan printer, de deur uit gingen om boodschappen te doen. 

Even waren we bang, België sloot de grenzen, dat we het land niet meer verlaten konden. Maar met de gedachte: "Ze zullen ons als buitenlanders liever kwijt zijn als rijk.' vertrokken we vrijdag 20 maart terug naar Nederland. 

Het was raar om weg te gaan. We wisten nog niet zo veel over het virus. Zou het ons ook treffen, zouden we nog terug komen, en wanneer dan? Voor de zekerheid sloot ik het water af en liet de leidingen leeglopen, iets wat ik altijd doe voor de wintermaanden. Misschien zouden we dit jaar Belmont niet meer zien.

Het was bijzonder stil op de wegen. Slechts een enkele enorme caravan en campers met kleine personenauto's als aanhangers bestuurd door senioren vergezelden ons op weg naar huis als mensen op de vlucht voor naderend onheil. Bejaarden die overwinterden aan de Spaanse Costa's en die nu naar huis gingen omdat ook in Spanje alles gesloten leek het ons. We hebben in Frankrijk en België geen agent gezien en kwamen veilig weer terug in Nederland waar Corona in een week tijd de samenleving op de kop had gezet.