Van Ineke kreeg ik een fotoboek te leen waarin een door Rody opgetekent verhaal staat over de geschiedenis van ons huis .
" Naar verluidt werd "La Vigne" gebouwd in het eerste decennium van de twintigste eeuw door een Argentijn, of een fransman die veel met Argentinie op had, dat is niet helemnaal duidelijk. Het exacte jaartal is vooralsnog niet te achterhalen. "la Vigne", de oorspronkelijke naam van het goed, die wij weer in ere hebben hersteld, werd geconstrueerd als een gewoon Bourgondisch huis, maar er werd, kennelijk op verzoek van de opdrachtgever, een voorgevel van Roannese baksteen tegen aan geplakt met pilaren, torens en een balcon, dat zich uitstrekte over de gehele voorgevel, zodat het geheel een Zuid-Amerikaans tintje kreeg. Toen wij het huis in 1989 kochten waren de torens em het balcon in verregaande staat van verval en stonden min of meer op instorten. Wij zagen ons genoodzaakt het huis te laten restaureren en te verbouwen. In het dorp wordt het pand "le petit chateau" genoemd. Dit als tegenhanger van het echte chateau, het gebouw dat nu als marie dienst doet. Wat de vroegere bewwoners betreft, daarover is niet al te veel bekend. Behalve de Argentijn heeft er in ieder geval voor de oorlog ene docteur Brechard praktijk gehad. Van hem gaat nhet verhaal dat hij in een dronken bui zijn auto niet goed op de rem had gezet op het hellende pad voor de garage en dat het voertuig in een onbewaakt ogenblik met zijn wielen pardoes over de muur is geslagen. In '40-'45 was 'la Vigne" een toevluchtsoord voor Poolse vluchtelingen. Of het toen al in handen was van de oom en tante van Mr Valentin uit Thizy is ons niet bekend. dit echtpaar had het als "Maison secondaire" en heeft het later vermaakt aan Mr. Valentin, die de bovenverdieping verhuurde. Wegens echtscheiding en ander ongemak was hij genoopt het familiebezit te verkopen. Toen wij, na een vreselijk noodweer in de pyreneeen, waar we kampeerden waren weggevlucht, belandden we in deze streek. In een "logis de France" ondervonden we dat de culinaire kunst hier niet voor niets hoog staat aangeschreven> Dat was een van de redenen dat we het plan opvatten in deze regio op huizenjacht te gaan. Toen we op dit prachtige verwaarloosde perceel stuitten, stond het al enige jaren leeg. In de boomgaard schijnen bronnen te zitten, maar hoe dat precies zit is nog niet helemaal duidelijk. Wichelroedelopers zijn dus van harte welkom"
" Naar verluidt werd "La Vigne" gebouwd in het eerste decennium van de twintigste eeuw door een Argentijn, of een fransman die veel met Argentinie op had, dat is niet helemnaal duidelijk. Het exacte jaartal is vooralsnog niet te achterhalen. "la Vigne", de oorspronkelijke naam van het goed, die wij weer in ere hebben hersteld, werd geconstrueerd als een gewoon Bourgondisch huis, maar er werd, kennelijk op verzoek van de opdrachtgever, een voorgevel van Roannese baksteen tegen aan geplakt met pilaren, torens en een balcon, dat zich uitstrekte over de gehele voorgevel, zodat het geheel een Zuid-Amerikaans tintje kreeg. Toen wij het huis in 1989 kochten waren de torens em het balcon in verregaande staat van verval en stonden min of meer op instorten. Wij zagen ons genoodzaakt het huis te laten restaureren en te verbouwen. In het dorp wordt het pand "le petit chateau" genoemd. Dit als tegenhanger van het echte chateau, het gebouw dat nu als marie dienst doet. Wat de vroegere bewwoners betreft, daarover is niet al te veel bekend. Behalve de Argentijn heeft er in ieder geval voor de oorlog ene docteur Brechard praktijk gehad. Van hem gaat nhet verhaal dat hij in een dronken bui zijn auto niet goed op de rem had gezet op het hellende pad voor de garage en dat het voertuig in een onbewaakt ogenblik met zijn wielen pardoes over de muur is geslagen. In '40-'45 was 'la Vigne" een toevluchtsoord voor Poolse vluchtelingen. Of het toen al in handen was van de oom en tante van Mr Valentin uit Thizy is ons niet bekend. dit echtpaar had het als "Maison secondaire" en heeft het later vermaakt aan Mr. Valentin, die de bovenverdieping verhuurde. Wegens echtscheiding en ander ongemak was hij genoopt het familiebezit te verkopen. Toen wij, na een vreselijk noodweer in de pyreneeen, waar we kampeerden waren weggevlucht, belandden we in deze streek. In een "logis de France" ondervonden we dat de culinaire kunst hier niet voor niets hoog staat aangeschreven> Dat was een van de redenen dat we het plan opvatten in deze regio op huizenjacht te gaan. Toen we op dit prachtige verwaarloosde perceel stuitten, stond het al enige jaren leeg. In de boomgaard schijnen bronnen te zitten, maar hoe dat precies zit is nog niet helemaal duidelijk. Wichelroedelopers zijn dus van harte welkom"
Maar wat te denken aan de foto uit 1940 die we aantroffen in het fotoboek? Het is afkomstig uit een album van Yvette, de nu tachtig jarige overbuurvrouw die het grootste deel van haar leven in deze straat woont. Fam. Collard et Delporte de Loraine staat er bij die foto geschreven. Zijn dit gasten? Hebben zij het huis gehuurd? Zou dit de groep gevluchte mensen zijn?
Dus toch geen Polen maar twee gezinnen uit de Lorraine. Het zou kunnen want in 1940 brak de oorlog uit en werd Lorraine door de Duitsers geannexeerd en pas weer na de oorlog werd het weer aan Frankrijk teruggegeven.
Dus toch geen Polen maar twee gezinnen uit de Lorraine. Het zou kunnen want in 1940 brak de oorlog uit en werd Lorraine door de Duitsers geannexeerd en pas weer na de oorlog werd het weer aan Frankrijk teruggegeven.
Fam. Collard et DelporteWaren de spookstemmen die ik hoorde in mijn dronken nacht op zolder afkomstig van deze mensen? Ik denk het. Ik weet het zeker denk ik.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten