Het Franse belastingkantoor 1

In de eerste jaren dat ik mijn huis in Belmont had bezocht ik enkele keren per jaar een aftands  kantoortje, in een jaren vijftig flat in Charlieu, om daar de belastingen, Tax Fonciere (eigenaar) en Tax Habitation (bewoner/gebruiker), contant te betalen. Dat lukte meestal wel hoewel een enkele keer het kantoor gesloten was hoe hard ik ook tegen de klemmende deur duwde. Op het  infobord bij de toegang stond toch echt aangegeven dat het geopend zou moeten zijn, er was geen beweging in te krijgen, ook geen briefje of zo met reden waarom het kantoor dicht was.  

Een Nederlands nieuw adres na een verhuizing in het antieke computersysteem krijgen was een bijna onneembare horde. Keurig in grote blokletters uitgeschreven en vastgeniet aan een kopie van de rekening overhandigde ik mijn gegevens met het verzoek dit in hun systeem aan te passen. Een jaar later kwamen de nieuwe rekeningen weer op het oude adres.  Gelukkig werd ik ieder keer weer, jarenlang, door de nieuwe bewoners op de hoogte gebracht als er weer eens een Franse officiële brief in hun brievenbus was gevallen. Keer op keer vervoegde ik me met poen en de papieren bij het belastingkantoor. Eén keer ging de oudere dame die mij hielp adequaat achter het beeldscherm zitten om mijn gegevens direct in te voeren in het Franse systeem.  Hé, hé, dacht ik, nou gaat het eindelijk goed komen. Maar na een heleboel gerammel op het toetsenbord kreeg ik de melding dat er computerproblemen waren en dat het op dat moment niet lukte. Maar mevrouw verzekerde me, terwijl ze met mijn papieren wapperde, dat als het computerprobleem was opgelost mijn inmiddels niet meer zo nieuwe adresgegevens direct in te voeren. Ik had er inmiddels een hard hoofd in en bleek gelijk te hebben. Het volgende jaar kwamen mijn belastingaanslagen gewoon weer binnen op het oude adres. Na jaren van vergeefse pogingen lukte het toch om het voor elkaar te krijgen en tot verbazing en blijdschap de aanslag voor de Tax Habitation op mijn nieuwe adres in de brievenbus viel. Totdat ik maanden later een telefoontje kreeg van de bewoners van mijn oude adres dat er toch weer een Franse brief op de mat gevallen was. Toen ze de post doorgestuurd hadden bleek dat het wel gelukt was om de adreswijziging voor de Tax Tax Habitation door te voeren maar dat dat niet het geval was voor de  Tax Fonciere. Het proces herhaalde zich. Langzamerhand wende ik aan wat ik noemde het Franse systeem en raakte ik steeds minder gestrest, iets waar ik in de eerste jaren, in mijn pogingen om geen fouten te maken veel last van had. Wat hielp was dat de dames van het kantoor mijn nederige excuses,  vanwege veel te laat betalen door de postperikelen en het feit dat ik lange periodes niet in Frankrijk was, wegwuifden als zijnde geen enkel probleem. 

De eerste jaren betaalde ik contant maar op mijn verzoek kreeg ik na een jaar of acht de IBAN en BIC nummers en kon ik de belasting overmaken tot dat ook niet meer lukte en ik met creditcard via de site van de Franse belastingdienst moest betalen wat natuurlijk ook niet simpel was en ik regelmatig vastliep. Maar ik moet bekennen, ook in Frankrijk gaat steeds meer digitaal en langzaam worden de systemen beter.