Opdacht

Op mijn pad net achter het hek vond ik na het uitlaten van Soekie dit briefje van mijn buurvouw Dedee, de weduwe van Maurice. Niet in mijn antieke brievenbusje gestopt maar door de spijlen van het hek op de grond gegooid. Geen Cher Henri, geen s'il vous plait. Toch een soort opdracht. Nou had ze wel gelijk. Mijn blauwe regen woekert als een dolle en heeft zich een weg gezocht op haar terrein tot in de toppen van haar metershoge coniferen. Ik ben direct aan de slag gegaan.