Poseren voor het familieportret was een serieuze zaak. Zondagse kleren aan en op afspraak naar de fotograaf. Zorgvuldig werd de hele familie opgesteld, er heerste rust en opperste concentratie. Zo vaak werd er geen familiefoto gemaakt, slechts op hoogtepunten zoals een trouwerij. Alleen de gefortuneerden hadden een toestel. Er werd niet gelachen toen. Nu wel, nu moet er gelachen worden, ook al is er niks te lachen en zijn de meeste lachende gezichten onnatuurlijk. Ik meen aan een gezicht zonder lach meer te kunnen aflezen. Hoewel sommige mensen als vanzelf hun gezicht in een lach kunnen toveren. Ik houd mij echter aan de ouderwetse portretregels, op mijn foto's wordt niet gelachen.
Overigens, op bovenstaande foto blijken alle mannen een snor te hebben. Dat was zeker heel erg in de mode toen, ik gok honderd jaar geleden.
Posts
3 opmerkingen:
Een eerlijk en heerlijk zelfportret zonder te lachen....maar het brengt wel een glimlach op mijn gezicht.
Hoi Hent, even weer bijgelezen op je blog. Leuk en sommige dingen herkenbaar zoals het winkelen (je was het afrekenen met de cheques nog even vergeten ;-)).
Tja en dan die verplichte lach op de foto, heb er een gruwelijke pest aan (moet bekennen dat ik helaas ook niet erg fotogeniek ben).
Mis overigens wel je zondagse outfit of eh... is dit je zondagse uitgaanstenue?
Ik wens je een fijne jaarwisseling en alvast een goed 2024,
Groetjes, Cilia
Inderdaad Cilia, die cheques. Gisteren stond ik nog bij de kassa bij Gamm Vert waar een oude dame eindeloos in de weer was met haar cheques. Ik mocht voor gaan. Dat dan weer wel.
Een reactie posten