vrijdag 28 juni 2013

Effe kankeren 2

In de email waarin men mij bedankte voor het betalen van de rekening en me tevens meedeelde dat ik was afgesloten van het water stond ook een telefoonnummer wat ik kon bellen wilde ik, na betaling van een boete natuurlijk,  weer aangesloten worden op stromend water. 
Ik belde het nummer in mijn beste Frans wat me wonderwel niet slecht af ging en na een keer doorverbinden kreeg ik een dame aan de lijn die, nadat ik mijn abonnementennummer had doorgegeven, meedeelde dat ik inderdaad was afgesloten. Als ik mijn gegevens van de creditcard telefonisch door gaf zou alles weer in orde worden gebracht. 
Telefonisch doorgeven van creditcardgegevens?????? Daar had ik nog nooit van gehoord. Nou had ik mijn creditcard niet bij de hand dus ik kon die gegevens ook niet doorgeven maar ik werd er toch een beetje paranoia van. 
Nadat ik mevrouw meldde dat ik op een ander moment wel terug zou bellen nam ik contact op met de creditcardmaatschappij. Klopt het dat ik telefonisch mijn gegevens kon verstrekken? Het was niet erg gebruikelijk meldde de telefoniste me maar het kon wel. 
Goh....... dan blijkt Frankrijk toch weer heel modern.

donderdag 27 juni 2013

Effe kankeren


Sam en Zilver helpen me met planten water geven

Op Frankrijksites wordt door Nederlandse tweedehuizenbezitters of permanent in Frankrijk wonende Nederlanders wat afgekankerd over de Franse manier van doen. De bureaucratie, de traagheid van instituten en bedrijven, het gebrek aan talenkennis, de achterlijke banken, de lange middagpauze, het niet houden aan afspraken en ga zo maar door.
'Was in Nederland gebleven denk ik dan. Alsof het daar allemaal zo geweldig is!" Ik houd me dan maar voor dat het 'kneuterige' gedoe in Frankrijk ook zo zijn voordelen heeft.
Omdat ik weiger om een Franse bankrekening te openen,  ik moet als Europeaan ook mijn Franse rekeningen vanuit mijn luie Nederlandse stoel kunnen voldoen,  moest ik een paar keer per jaar naar een aftands belastingkantoortje 20 kilometer verderop om mijn belastingaanslagen te voldoen. Ook dat had wel wat. Gewoon contact betalen en het maakte niet uit of ik een aantal maanden te laat was. Als ik me verexcuseerde bij de ambtenaar als ik weer eens een aantal maanden te laat was wuifde hij dat achteloos weg. Heerlijk toch!?

Het lukt elk jaar beter om vanuit Nederland mijn rekeningen te voldoen en zelfs de belastingen kan ik tegenwoordig met IBAN en BIC overmaken. Ook Frankrijk gaat mee met de tijd. Ik krijg de laatste tijd zelfs herinneringen en, als ik de betaaltermijn heb overschreden, zelfs dreigbrieven. En jeetje, gisteren kreeg ik een email dat ik door zo'n internationale waterboer van het drinkwater ben afgesloten.

'Verdomme, ' denk ik, 'nou kunnen ze wel een email schrijven terwijl ze de afgelopen maanden op geen enkele mail van mij, waarin ik vroeg om mij duidelijk te maken hoe ik kon betalen, nooit reageerden.' 

Ik betaal meer dan 200 euro voor 18 kuub water op jaarbasis en tot nu lukte het me elke keer om de halfjaarlijkse rekening via de site en met een creditcard te betalen. De laatste rekening lukte dat niet en daarom schreef ik in mijn beste Frans emails. Geen enkele reactie. Uiteindelijk lukte het me vorige week wel om de rekening te voldoen. En nog geen week later ontvang ik een mail da ze het fijn vinden dat ik heb betaald maar dat ik ondertussen ben afgesloten en moet bellen en dokken om weer te worden aangesloten. Ze kunnen dus toch mailen!
Zo wordt een paaar kuub water wel heeeeeeeeeel erg duur. Zal ik me maar afgesloten laten en water uit mijn put gebruiken voor douchen en wassen?

maandag 10 juni 2013

Franse elektra


Bij de overdracht van mijn huis werd me door de vorige eigenaar een doosje gegeven met daarin de spullen om mijn antieke elektrische installatie te onderhouden waaronder het kaartje met zekeringdraad.
Toen  tijdens de eerste vakantie in mijn franse huis met regelmaat spontaan delen van de elektrische installatie uitvielen en ook weer begonnen vond ik her en der tegen het plafond al dan niet zwartgeblakerde porseleinen zekeringkastjes waarin vergane stoffen bedrading uit kwam. 



Tijdens de eerste vakanties heb ik, vanwege de veiligheid, de elektrische bedrading snel vervangen door modernere opbouw. In de loop van de jaren wordt dit weer vervangen door het uiteindelijke, weggewerkte, definitieve elektrische systeem. Ik heb uit nostalgische overwegingen de onderdelen van het oude systeem bewaard.  



zondag 9 juni 2013

Hout

Mijn kachelhout bestelde ik tot vorig jaar bij de houtzagerij bij mij in de straat. De zoon van de eigenaar deed kachelhout er een beetje bij. Lekker makkelijk voor mij stortte hij het hout in de tuin. Toen vorig jaar mijn kachelhout langzaam op raakte bezocht ik hem om een nieuwe voorraad te bestellen. Maar hij doet niet meer in kachelhout. Hij heeft andere activiteiten. Hij kende wel mensen in het hout en zou vragen of die wat voor me konden betekenen. Ik hoorde echter niets en na een paar keer vragen gaf ik het op. 
Op bezoek bij buurman Maurice vroeg ik hem of hij toevallig iemand kende die me kachelhout kon leveren. En jawel hoor, Maurice had wel iemand in zijn kennissenbestand. Direct greep hij de telefoon om zijn vriend, kennis te bellen. Telefonisch werden er snel zaken gedaan. Ik bestelde zes sterre (een sterre is een kleine kubieke meter) droog eiken hout voor 38 euro per sterre op lengtes van twee meter. Hij zou het dezelfde week leveren zodat ik, mijn vakantie duurde nog twee weken, tijd genoeg had om te zagen, kloven en stapelen. Maurice bood aan me te helpen met zagen. Ik heb een aftandse kettingzaag maar die gebruik ik nauwelijks omdat Maurice al klaar staat voordat ik mijn kettingzaag opgezocht heb. 
In de loop van de week kwam Maurice me melden dat zijn vriend niet op de afgesproken dag kon komen want er was iets in de familie. Ook toen de nieuwe afgesproken datum naderde kwam Maurice me vertellen dat het niet ging lukken. Het einde van mijn vakantie kwam dichterbij en toen het bericht kwam dat de vrachtauto stuk was ging het er op lijken dat het hout niet voor het einde van mijn vakantie zou komen. Ik stelde voor aan Maurice dat ik hem het geld zou voorschieten en een afdekzeil klaar zou leggen waarmee hij het hout kon afdekken en dat ik bij een volgende vakantie het hout zou verwerken. Dat geld dat kwam wel en als ik Maurice de sleutel van de garage, de plek waar ik mijn hout op stapel, zou geven wilde hij er wel voor zorgen dat het in de garage kwam.

Toen ik een aantal maanden later aan kwam was dit wat ik aan trof. 



Maurice had mijn hout gezaagd, gekloofd en gestapeld. Welke buurman in Nederland zou dat voor je doen? Geweldig zo'n buurman maar heel vervelend is het gevoel dat ik dan krijg. Ik voel me dan zo bezwaard!!

zaterdag 8 juni 2013

Geen reclame


Mijn Franse keuken was een mooi oud maar koud hok. Er was een aansluiting voor een kachel maar de oude schoorsteen was door de vorige eigenaar in verband met dreigend instortingsgevaar van het dak gehaald. Ik verwarmde de keuken in de winter met een butagaskachel maar het stonk altijd een beetje en erg gezond leek het me ook niet om lang in een ruimte te verblijven waar ook de verbrandingsgassen circuleren. Met mijn broer(tje) bouwde ik, van dubbelwandig RVS kachelpijp, een nieuwe schoorsteen op de restanten van de oude gesloopte schoorsteen en plaatste in de keuken een, via de bij iedereen bekende Nederlandse tweedehandssite, gekochte houtkachel. Deze kachel kende ik al uit een vorig huis in Nederland. Superzuinig met hout, heel erg weinig as (een halve emmer per maand bij continue gebruik van eikenhout) en de temperatuur is heel erg goed te regelen. Prima geschikt voor niet al te grote ruimtes. Sinds ik deze kachel heb, zit ik in de wintermaanden en op alle andere frisse dagen in mijn keukentje. Ik heb geloof ik geen avond meer in een andere kamer gezeten.
Vriend Hans, in november op bezoek, werd zo enthousiast dat hij thuis in Groningen zijn al jaren niet meer gebruikte schouw weer opende, dezelfde kachel aanschafte en sindsdien met boek en luie stoel de temperatuur in zijn woonkamer tot saunahoogte op jaagt.

vrijdag 7 juni 2013

Slapen en wandelen

Onderweg

"Wat valt er te beleven bij jou in de buurt?"
 "Nou niks en dat is wat ik zo fijn vind."
Iemand zei ooit: "Je kan er niks, alleen slapen en wandelen." Dat vond ik een perfecte omschrijving. Natuurlijk kan ik er veel meer dan dat. Klussen aan het huis, eindeloos onkruid uit de grond trekken in de tuin, massa's fruit eten en verwerken uit eigen boomgaard, stapels boeken lezen en in de hangmat liggen, kletspraatjes over niks maken met de buren, een beetje rondrijden over bochtige stille weggetjes met mijn 'antieke' motor of brommer. Ik kom werkelijk tijd te kort.


Maar wandelen kun je er inderdaad heeeeel veel. Elk dorp heeft zo zijn uitgezette wandelingen en vaak vind je die wandelingen terug in aardig vormgegeven boekjes die te koop zijn bij de toeristen info. Met Hans en natuurlijk Sus maakte ik een wandeling uit het wandelingenboek van Chaufailles en we kwamen langs een mooi kasteeltje uit de 15e eeuw, Château de Barnay. Je kunt er ook logeren.



zaterdag 1 juni 2013

Bezoek



Als ik op mijn Franse stek ben ontvang ik graag vrienden. Alle tijd van de wereld voor elkaar, iets wat er in het hectische Amsterdamse leven vaak bij in schiet. Het maakt niet uit of een ontbijt een uur duurt of drie uur. Samen koken en uitgebreid eten, wandelen en natuurlijk eindeloze gesprekken. Een van mijn trouwe bezoekers is Hans. Ik ontmoette hem in 1999 toen ik te voet op weg was naar Santiago de Compostela en er ontstond een bijzondere vriendschap. Hier Hans verdiept in een boek op een van de weinige droge meidagen.