Wijlen Maurice had de laatste jaren drie redelijk tamme kippen waarvan hij een exemplaar op de foto hierboven in zijn handen heeft. Door een marter of ander roofdier waren er twee gedood en daarom kocht hij vorig jaar twee nieuwe kippen. Minder tam, beetje bangig. En het boterde totaal niet tussen de enige overgebleven oude kip en de twee nieuwelingen. De oude kip was duidelijk de baas op het terrein en viel de andere twee aan als zij in de buurt kwamen, zeker op de momenten dat ik restjes eten over de heg gooide. Dan kwam zij aangerend en moesten de twee nieuwelingen op afstand toezien hoe zij al dat lekkers naar binnen werkte. Zoals ik in een eerdere post al schreef ving ik muizen. Maar wat moest ik er mee als de foto gemaakt was? Misschien vinden de kippen ze wel lekker dacht ik toen ik de eerste muis over de heg slingerde. Zoals altijd kwam de oude donkerbruine kip als eerste aangerend, op korte afstand gevolgd door de twee lichtere jonkies. Voorzichtig, onbekend met dit nieuwe voer, pikte ze een keer in de dode muis, liet hem weer vallen, keek naar mij en de jonkies en pikte voorzichtig nog een keer.
De volgende dag toen ik muis twee in de kippentuin gooide was er enige terughoudendheid geen sprake meer. De oude kip, de anderen wegjagend, dook op de dode muis en rende, gevolgd door de twee anderen met de muis aan een poot in de snavel naar een veilige plek. Schijnbaar was muis een smakelijk hapje. Bij de laatste muis gebeurde er iets nieuws. De oude dame, op de hielen gezeten door de twee anderen rende naar de in het gras liggende muis, pikte er in en draaide zich om om er mee te verdwijnen. Op dat moment werd ze aangevallen door een, in de loop van de weken, steeds brutaler jonkie. Zij liet van schrik de muis vallen welke in ijltempo door de aanvalster van de grond werd gepikt en sprintend in veiligheid gebracht. De oude kip bleef verbouwereerd achter, zich mogelijk beseffend dat haar positie aan de top voor altijd verloren was gegaan.
Een dag later hoorde ik geschreeuw van vrouwen, gekrijs van kippen. Het duurde een poosje voordat ze alle drie in een doos achter in de auto werden afgevoerd. Dede had besloten dat ze weg moesten, zij had niet de puf en mogelijkheden om ze na de dood van Maurice langer te verzorgen.
Ik mis ze, en vooral die oude kip. Bijzonder hoe je aan kippen gehecht kan raken.
Posts
