Adoptiegraf

Zoals elk dorp in Frankrijk heeft ook Belmont iets buiten het dorp een begraafplaats. Ik ben dol op oude begraafplaatsen en heb een grote voorliefde voor verweerde, vergeten en weggezakte stenen. Ook huisjes met inhoud vind ik geweldig. Ik kan eindeloos dwalen op begraafplaatsen, foto's maken. Op de begraafplaats van Belmont moeten de door mij geliefde stenen plaats maken voor nieuwe graven. Overal staan bij de verzakte stenen bordjes van de Marie waarin belanghebbenden worden opgeroepen zich te melden. Meldt zich niemand voor een bepaalde tijd dan wordt het graf geruimd. Ik begrijp het maar ik vind het eeuwig zonde. Het vernietigt het verleden, de herinnering. De laatste rustplaats is geen rustplaats meer. Ooit krijgt men spijt en zullen de begraafplaatsen die met rust zijn gelaten belangrijke toeristische trekpleisters worden. (Tip: Als je ooit Porto mocht bezoeken ga dan eens kijken op de begraafplaats, de mooiste die ik ooit zag)
Over een aantal jaren zijn de oude graven in Belmont verdwenen en is de begraafplaats verworden tot een verzameling glimmende zerken zoals je ze in heel Europa aan treft. Het zij zo.

Op de begraafplaats van Belmont trof ik het graf van Corneloup en Boyer, twee mannen van 44 en 18 jaar die bij de bouw van de kerk van Belmont in 1879 door een val om het leven zijn gekomen. Bij dit graf stond geen bordje met de mededeling dat het graf dreigt te worden geruimd. Een verlaten graf dat mijn verbeelding prikkelt.



Wat zou er gebeurd zijn? Zou de een de ander die weggleed op de steiger hebben proberen te redden en is die toen ook gevallen? Of was er drank in het spel? Wellicht een ondeugdelijke steiger of een andere onveilige werksituatie op grote hoogte? Niet echt spectaculair.
Enkele dagen na de ontdekking van het graf droomde ik dat er in de kleine gemeenschap roddels de ronde deden over de 18 jarige Boyer die een affaire zou hebben met de prachtige donkerharige jonge echtgenote van de 44 jarige jaloerse Corneloup en dat een fikse ruzie op de steiger uitgelopen was op een handgemeen. Corneloup gaf Boyer een duw, deze kon zich in de val nog net vast grijpen aan zijn belager, en samen vielen zij vanaf grote hoogte te pletter op de kerkvloer. De straf van God fluisterde men in het dorp. Straf voor de jonge man die de vrouw van een ander begeerde en ook straf voor Corneloup waarvan beweerd werd dat hij in jaloerse dronken buien zijn mooie jonge vrouw mishandelde.

Bij mijn bezoekjes aan de begraafplaats keek ik altijd even in de container en de afvalberg van uitgebloeide graftakken en andere bloemstukken voor verweerde weggegooide plastic bloemstukken voor in huis en mijn tuin en ik besloot het graf te adopteren. Elke keer als ik bloemstukken vond kregen die een plek op het graf van de 'jongens'. Niemand in het dorp die het wist. Het was een mirakel. Gaandeweg werd het verlaten graf omgetoverd in een bloemenzee.

Sam plaatst bloemen bij de jongens

Helaas heeft mijn project niet de 'heilige' status gekregen die ik hoopte. Toen ik onlangs de begraafplaats bezocht was de bloemzee geruimd en het graf lag er weer net zo verlaten bij als voorheen. Misschien ook maar beter zo. Ongeschonden, verlaten, stil.