Foto's maken voor Marktplaats

shet huis

In 1999 was ik met Liesbeth op vakantie in Frankrijk, we maakten een trektocht met de tent door het zuiden en we bezochten even Ineke. Ineke is een vriendin van de moeder van Liesbeth en zij bezat een huis in het midden van Frankrijk in de buurt van Roanne. We konden slechts kort bij Ineke blijven want zij had al veel bezoek. We dronken een kopje koffie en vertrokken weer. Ik kon me later niet zo veel meer herinneren van de plek maar wel dat ik onder de indruk was van de sfeer van het huis en de tuin.
Toen ik Ineke later, terug in Nederland, op een feestje sprak zei ik in stoere alcoholovermoed: "Als je ooit besluit het huis te verkopen moet je me even een sein geven. Ik ben wellicht geïnteresseerd."
Hoe ik er bij kwam weet ik niet, mij ontbrak het aan geld en ook tijd om iets in Frankrijk te bezitten.
Jaren later in de winter van 2006/2007 vertelde Ineke aan Liesbeth dat zij besloten had haar Franse huis te verkopen en dat zij een makelaar uit de regio had ingeschakeld. Even was ik in twijfel maar het was me te vroeg. Ik kon nog lang niet met pensioen, had geen tijd en daarnaast ben ik geen ondernemend type. Ondanks een in mijn ogen redelijke vraagprijs besloot ik er van af te zien. Lekker rustig.

Enkele maanden later: juni 2007.
Lies had een nieuwe baan en moest haar resterende vakantiedagen opmaken. Ineke was voor langere tijd afgereisd naar haar franse huis en nodigde ons uit om haar in Frankrijk te bezoeken.
"Laten we dat maar doen," zei ik tegen Lies, "dat geeft ons mooi de gelegenheid nog even naar het huis te kijken."
Ook al had ik besloten het niet te kopen, het idee dat het huis te koop stond liet me niet los. Had er geen duidelijk beeld meer van maar het enthousiasme van Liesbeth zorgde er voor dat er toch iets bij mij broeide.

Bij aankomst in Belmont de la Loire, voor ons Bellimont waarvan de uitleg later volgt, was ik onder de indruk van de sfeer. Het huis vond ik onfrans, een beetje een spookhuis, Pippi Langkous. Heel sfeervol met drie meter vijftig hoge plafonds, oude paneeldeuren, open haarden en nog een waterhandpomp in de cave, orgineel behang in de blauwe kamer. Na een korte rondleiding verdween het beetje twijfel dat ik had m.b.t. een eventuele koop.

het bordes

de toegangspoort

de blauwe kamer

de trap naar het bordes

slaapkamer

slaapkamer

voorkant van het huis

de hal

Het pand was in geen vijftig jaar geschilderd, het stucwerk kwam van de muren, in de gestucte plafonds zaten grote scheuren en waren stukken naar beneden gevallen. Het elektra was uit 1910 en gevaarlijk, verzakte vloer, klemmende deuren, nauwelijks sanitair, het dak van de aanbouw vertoonde rare verzakkingen.
Voor klussers een mooi concept maar voor mij als bijna leek een te grote uitdaging.

We bleven een aantal dagen, genoten van het huis, de omgeving. Ik maakte eindeloos foto's met als doel om weer in Nederland, het huis voor Ineke op internet te adverteren. Het geheel had sfeer, het gekke huis, de tuin met boomgaard, het dorp en de glooiende groene omgeving, het voelde goed. Heerlijk om in te toeven. De stilte was overweldigend. Ik lag halve nachten wakker en langzaam begon ik te twijfelen.