De overdracht

niet mijn geld overigens

Een raar idee om een groot bedrag over te maken naar een onbekende notaris in Frankrijk maar zo gaat dat. Voor het tekenen van de koopacte moet het geld zijn overgemaakt naar een rekening van de notaris. Dan moet je maar vertrouwen dat het goed komt. En vertrouwen is niet mijn beste kant. Zo ver als bij wijlen mijn schoonvader: "Vertrouwen is goed, wantrouwen is beter" gaat het bij mij niet maar echt op mijn gemak was ik niet toen ik met een paar muisklikken de overwaarde van mijn verkochte huis naar Frankrijk stuurde. Ik troostte me met de gedachte dat het maar overwaarde was, dat ik niets voor dat geld had hoeven doen, althans niet hard had hoeven werken. Dus stel dat dit alles fake is ben ik slechts kwijt waarvoor ik toch niets heb hoeven doen.

Met Liesbeth had ik afgesproken dat zij met Ineke en Rody zou onderhandelen over de spullen omdat het de bedoeling was om het huis met de gehele inventaris over te nemen. Ineke en Rody zouden slechts enkele dingen mee nemen. Voor ons was het prettig als ze alles lieten staan omdat we dan konden starten met een ingericht huis. De smaak van Ineke past bij wat wij leuk vinden en voor Ineke en Rody was het prettig dat zij niet een heel huis hoefden te ontruimen. Niet dat het nou zo veel voorstelde de inventaris, veel meubels waren in niet al te beste staat, gekregen in de buurt of gekocht op de rommelmarkt. "Meuk." zou mijn vader zeggen.
Maar de sfeer was goed en het oog wil ook wat. En de houtworm, losse houtverbindingen, gammelle stoeltjes had ik bij mijn inspectietocht over het hoofd gezien. Ik was volledig gefocused op het huis en hield me niet bezig met wat er in stond.

keukenklok

"De keukenklok moet blijven hangen." instrueerde ik Liesbeth. "Die vind ik mooi. Die hoort daar. En verder laat ik het aan jou over."
Rody ging na een korte aarzeling akkoord met "Hij loopt toch niet."

Wij reisden op 15 december voor een vakantie van drie weken af naar Belmont want 17 december 2007 was de grote dag. Op die dag zou bij de notaris de koopacte worden getekend. Rody en Ineke waren al een aantal dagen ter plekke en zouden na het tekenen van de acte naar Nederland terug keren.

de omgeving

Toen we 's avonds aankwamen was het verschrikkelijk koud in Belmont. Dit was een andere sfeer dan ik had meegemaakt in de zomermaanden. Geen blad aan de bomen, sneeuw en en beetje mist. In huis was het verre van aangenaam. Alleen in de woonkamer werd gestookt. Voor de schouw brandde een beetje walmende grote Godin.

De Godin

In de rest van het huis was het ijskoud en mijn adem vormde in bijna elke ruimte wolken ijskristallen. Op zolder waar ons bed zich bevond, onder het niet geisoleerde leien dak was het net zo koud als buiten. Op de ramen zaten ijsbloemen. Dat had ik sinds mijn kindertijd toen ik met mijn ouders in een oude vervallen boerderij woonde niet meer meegemaakt. Ik herinnerde me mijn kinderlijke verbazing over dit fenomeen.

Ijsbloemen en nepexemplaren

Op bed lag een hele stapel dekbedden en een electrische deken zorgde er voor dat we in ieder geval bij het in bed stappen niet bevroren. De badkamer was een vriescel, de handdoeken hingen stijf bevroren aan het droogrekje. In mijn op nederlandse centrale verwarming ingestelde kleding rilde ik van de kou en ik bedacht me dat ik dit echt geen drie weken vol ging houden. "Als het zo koud blijft ga ik na drie dagen naar huis." dacht ik maar ik zei niks.

De feitelijke overdracht was snel bekeken maar niet zonder emoties. Rody vond het moeilijk om afscheid te nemen van zijn huis en zijn dorp. Ineke had in de afgelopen zomer al afscheid genomen en toonde zich onaangedaan. En ik was zenuwachtig en toch in twijfel. Waar begin ik aan? Lies verschool zich achter de camera en was ook zenuwachtig hoorde ik later. Zij was bang dat ik me op het allerlaatste moment terug zou trekken, iets wat ik bij het tekenen van het voorlopig koopcontract ook bijna had gedaan.

mijn handtekening

Na een eindeloze reeks handtekeningen, een formele handdruk van de notaris was het huis van mij. Ineke en Rody vertrokken direct na het gedoe bij de notaris naar Nederland. Een kopje koffie kon niet meer want in het hele dorp was op maandag alles gesloten.
Terug bij ons huis hebben we de kachel eens goed volgegooid en met een lekkere kop koffie het feit dat het huis nou toch echt van ons was tot ons door laten dringen.
Het was ijskoud maar strakblauw. Tussen de middag konden we in de zon, uit de wind op het bordes lunchen en het prachtige dal inkijken.

lunchen op het bordes

's middags wandelden we in de bossen buiten het dorp op de berg in de sneeuw. Prachtig. Sus amuseerde zich prima, was een enkele keer erg lang weg, op een spoor van een wild zwijn of een ree.