De plinten

Op de begane grond zijn de plinten en veel van de neuten na honderd jaar voor het grootste deel verrot en worden vervangen. Ik dacht eerst aan een soort frees om het profiel er in te frasen maar toen kreeg ik een goed advies om dat op een veel simpeler manier op te lossen. De foto's maken het duidelijk.

Niet lachen

Poseren voor het familieportret was een serieuze zaak. Zondagse kleren aan en op afspraak naar de fotograaf. Zorgvuldig werd de hele familie opgesteld, er heerste rust en opperste concentratie. Zo vaak werd er geen familiefoto gemaakt,  slechts op hoogtepunten zoals een trouwerij. Alleen de gefortuneerden hadden een toestel. Er werd niet gelachen toen. Nu wel, nu moet er gelachen worden, ook al is er niks te lachen en zijn de meeste lachende gezichten onnatuurlijk. Ik meen aan een gezicht zonder lach meer te kunnen aflezen. Hoewel sommige mensen als vanzelf hun gezicht in een lach kunnen toveren. Ik houd mij echter aan de ouderwetse portretregels, op mijn foto's wordt niet gelachen.

Overigens, op bovenstaande foto blijken alle mannen een snor te hebben. Dat was zeker heel erg in de mode toen, ik gok honderd jaar geleden.

Naakte dame op franse Funda

Vriend Rein zoekt een huis in Frankrijk. Hij zit dagelijks te speuren op Le Bon Coin en andere huizensites. En wat kwam hij tegen op één van de interieurfoto's? Een geborduurde naakte dame. Je kan inzoomen op de foto. Gelukkig heb ik die al maar leuk is het wel. Overigens vind ik die sfeer in die slaapkamer erg fijn, goed behang ook.

 

De gang

Na het opknappen van de keuken en de badkamer ga ik me steeds meer storen aan het toilet, de entree en het trappenhuis. Het wandje tussen de keuken en de entree/gang bestaat uit drie centimeter dikke gestapelde holle terracottakleur blokken. Ik wilde die wand isoleren, wat robuuster maken en er de elektra in wegwerken. Hoe voorzichtig ik ook boorde om de latten met schroeven en pluggen te bevestigen, zocht eindeloos in plaatselijke bouwmarken naar passende hollewandpluggen, ik kon niet voorkomen dat op enkele plekken aan de andere kant, in de mooie keuken, schade ontstond. 

Tegen de wanden bracht ik isolatie en gipsplaat aan, aan de onderzijde lambrisering en nieuwe plinten. 

 

Naakte dames 14

 

Van den Briel en Verster

Bij Emaus kocht ik, voor weinig,  een stapel mooie theedoeken. Thuis zag ik dat ze uit Nederland komen en heb ik op internet de  fabriek opgezocht.  Tot een fusie met Van Dissel in 1963 in heeft de fabriek onder deze naam geproduceerd. 

Rond 1965 stopte de productie en kregen de fabriekspanden een andere functie en in  2004 zijn de panden gesloopt en staat er ter herinnering alleen nog een buitenmuur.

Mijn theedoeken zijn dus minimaal achtenvijftig jaar oud. En nog prachtig. Tja, dan vind ik het weer zonde om ze te gebruiken en liggen ze onder op de stapel.

 

Uit eigen composthoop

 

Ik heb een composthoop waarop ik mijn groenafval gooi, voornamelijk etensresten en klein snoeiafval. Na verloop van tijd gooi ik de compost bij de planten. Er kwamen dit jaar spontaan vruchten op uit de pitten die op de composthoop terecht zijn gekomen.

Mengkraan anno 1950

Klokken

De staande klok was de trots van de familie toen ik klein was. Nu staat er een hele rij bij Emaus. Niemand wil ze meer hebben.

 

Geduld!

Ben sowieso geen fan van boodschappen doen. Ik maak een lijstje van wat ik nodig heb voor meerdere dagen, scheur langs de schappen en wil zo snel mogelijk weer buiten zijn. Zo doe ik dat in Nederland en ook in Frankrijk. Mijn geduld wordt in Frankrijk bij de kassa verschrikkelijk op de proef gesteld. Lange rijen voor de kassa's, Vooral de eerste week, weken moet ik vreselijk mijn best doen om mijn ergernis over zo veel traagheid bij het scannen en afrekenen te beheersen. Ik spreek mezelf toe: "Dit is Frankrijk, het gaat er veel gemoedelijker aan toe. De caissière heeft de tijd en de ruimte om een praatje met de klanten te houden." Na enige weken sta ik net als alle anderen gelaten te wachten totdat ik aan de beurt ben en lukt het me om me niet meer op te winden. 

Walnoten

In mijn boomgaard staat nog één walnootboom. Een paar jaar geleden is een andere boom in een storm omgewaaid. Deze herfst verzamelde ik de gevallen noten van mijn boom en ook de bomen die ook onderweg tijdens mijn wandelingen tegen kwam. de oogst was best schraal en opvallend was hoeveel gevallen noten nog vast zaten in de schil en van binnen rot bleken te zijn, sommige bevatten wormen. Het waren volgens mij vooral de noten die als eersten vielen die aangetast waren. Maar door eindeloos te rapen is het me gelukt om voorlopig weer vooruit te kunnen.

 

Frits (2)

 Prachtige beesten bidsprinkhanen. Beetje eng ook. Deze trof ik op een hekwerk. Ooit was ik op vakantie en zat in een struik voor mijn tent een bidsprinkhaan. Mijn vriendin noemde hem Frits. Ik voerde hem met door mij gevangen insecten. Zelfs een levende wesp werd door hem vakkundig vermoord en opgepeuzeld. Hij zat dagen op dezelfde plek en iedere keer als ik in de buurt kwam draaide hij zijn kop, alsof hij wist dat er mogelijk een lekker hapje kwam.

Vincent le garagist

Dit is de garage in Belmont van Vincent. Achter de deuren is het nog veel erger. Een onafzienbare chaos. Echt een Franse garage zoals ze in mijn ogen moet zijn. Wat helpt is dat ik Vincent ook erg leuk vind. Als hij, in zijn vieze overall met nog slechts spoortjes oorspronkelijk blauw op sommige plekken en met zwarte handen van olie en vet, staat te roken voor het pand en ik voorbij kom met Soekie gaat hij van enthousiasme door de knieën en kruipt zowat in haar. Soekie is dol op Vincent. Toen ik nog maar net mijn Franse huis had meldde ik me met een jerrycan bij de garage voor benzine voor de grasmaaier. Vincent en een aanwezige klant lagen dubbel van het lachen. Er werd al dertig jaar geen benzine meer verkocht.

Deze foto maakte ik dit voorjaar. Ik wilde ook een keer een foto maken van Vincent voor zijn garage. Toen ik echter in september weer in Belmont kwam was alles weg. De wrakken op het terrein, de oude pompen, alle onderdelen, gereedschap en chaos in de hal, alles weg. ik geloof dat ik de enige ben die het jammer vind.

Donker

Door de oorlog in Ukraine is er energieschaarste in Europa. In Frankrijk worden er ook maatregelen getroffen. In Belmont en heel veel andere gemeenten gaat om tien uur 's avonds de straatverlichting uit. Ik was er niet op voorbereid toen ik na een langer verblijf in Nederland weer in Belmont voor het eerst 's avonds Soekie uit liet. Bij de eerste slagen van de kerkklok die tien uur aan gaf floepte alle verlichting uit en werd het stikdonker. Alleen in de verte flakkerde de beelden van het digitale informatiebord. Heel voorzichtig schuifelde ik naar huis, bang om te struikelen. 

Naakte dames 13