Franse kerkhoven

 

Ik schreef er vast al eerder over omdat de begraafplaatsen in Frankrijk, overigens ook in andere landen, altijd weer mijn aandacht trekken als ik ze wandelend passeer. De Nederlandse kerkhoven vind ik minder interessant omdat de oude, vaak vergeten, vervallen graven geruimd worden en plaats maken voor moderne marmeren bakken. Ik vind vooral die oude resten bijzonder. Graven van mensen die lang geleden leefden en begraven zijn, mogelijk door niemand meer worden herinnerd. Mijn korte belangstelling maakt ze even weer een beetje de mens die ze ooit waren. Zoals de  het graf op de foto hierboven. Twaalf jaar was Henriette Deverchere toen ze overleed, een foto in haar communiekledij, en dan die tekst: Kleine te fragiele bloem. Trouwens haar ouders liggen in hetzelfde graf, jaren later bijgezet. Maar ook in Frankrijk worden de vergeten graven geruimd om plaats te maken voor nieuwe doden. Ik begrijp het en respecteer het maar het doet me ook een beetje pijn. Zo lang het vervallen graf er nog is kan het zijn dat er nog eens een verdwaalde gast aandacht voor heeft, de dode nog een naam heeft en niet helemaal verdwenen is. Daarnaast vind ik die vervallen graven echt veel mooier dan die gimmende meuk.