brievenbus

Bij de aankoop van het huis was er deze oude brievenbus al. Hij hing niet tegen het hek maar aan een deur op de veranda daar waar nooit een postbode kon komen. Maar al die jaren dat ik alleen in Belmont was voor vakanties wilde ik geen brievenbus die bij afwezigheid uitpuilde met reclamefolders. Ik had gewoon geen brievenbus en op de zeldzame momenten dat er post was voor mij gaf de postbode het aan de buren, aan Maurice en Dede. Maar sinds mijn pensioen ben ik langere tijd in Belmont, laat ik soms dingen sturen naar dit adres, en vond ik dat er een brievenbus moest komen en die had ik nog.  Ik maakte mijn bij het huis passende brievenbus aan het hek. In 1950 was deze antieke brievenbus waarschijnlijk groot genoeg voor de enkele ansichtkaart en een briefje maar in de moderne tijd met grote enveloppen en heel veel meuk, laat staan pakketjes niet meer geschikt. Beter is zo'n groot vierkant geval die veel mensen hier hebben maar ik ben dwars. Dat wil ik niet. En zo vaak krijg ik geen post.  Toen ik vorig jaar lente langere tijd in Belmont was heb ik iets besteld, geen idee meer wat. Het was te groot voor mijn brievenbusje. De postbode schreef een keurig briefje waarop ze aan gaf, volgens mij is onze postbode een vrouw, dat mijn bus te klein is en ze de volgende dag een nieuwe poging zou doen om het poststuk af te leveren. De volgende dat zat de envelop klemvast, ik vermoedde met boosheid en bezorgfrustratie, in de veel te kleine opening gepropt. Het koste me behoorlijk wat inspanning om de envelop er weer uit te friemelen.