Wereldomroep

Het was aangekondigd maar ik wist niet precies wanneer de uitzendingen van de wereldomroep definitief zouden stoppen. Na 11 mei ben ik nog een aantal ochtenden vergeefs in de weer geweest om op het kleine transistorradiootje  de vertrouwde krakende Nederlandse uitzendingen te vinden. Alsof het niet wáar kon zijn. Ik heb alle kanalen afgezocht en uiteindelijk heeft Fleur thuis in Nederland op internet voor me opgezocht dat inderdaad op 11 mei de laatste uitzending plaats vond. Voor mij gaf het luisteren naar de wereldomroep op een krakende radiootje het ultieme vakantiegevoel. In Belmont een ritueel wat hoorde bij mijn ontbijt. Met de Franse krant waar ik niet echt veel wijs van word, een verse warme flute en de wereldomroep. Nu moet ik het doen met slechts de  Franse krant. Als ik Le Progres lees gaat het politieke en economische nieuws me grotendeels boven de pet. Ik vind het vreselijk dat ik het niet begrijp en baal dat ik op de middelbare school niet beter opgelet heb, me wat meer had ingespannen. Nu kan ik slechts het simpele nieuws volgen. De ongevallen, de moorden en verkrachtingen.

Of zal ik toch maar internet nemen?