Ik zit mijn tijd uit in Nederland om als de lente komt weer spoorslags (wat een fantastisch woord) af te reizen naar Belmont. Ik was er een weekje na kerst met Hans en Geert maar al snel liep ik er te snotteren en dat heeft een maand aangehouden. Toen het langzaam op trok kreeg ik blaasontsteking, nooit gehad potdomme, en daar herstel ik nu langzaam van. Gisteren de laatste antibiotica ingenomen.
En dan is er naast gebrek aan zon, eindeloze grijzige nattigheid ook nog Trump en dan begrijp je dat ik heftig verlang naar zon, bloemen en mijn rustige plekje op het Franse platteland.
In haar mand kan Soekie hele rare poses aannemen. Uit balorigheid (ook zo'n heerlijk ouderwets woord) maakte ik deze week onderstaande foto en stuurde hem met de tekst eronder door aan vrienden. Misschien een serietje?
Posts
